Column: De gapende wond van Jolande Sap SpitsNieuws Een schrijver moet namelijk ook leven. Een half uur van tevoren stond ik rillend van de zenuwen op de stoep van een rumoerig Utrechts café waar de uitzending zou plaatsvinden. De ruiten trilden mee met de muziek van de liveband die zich warm speelde. |

Geen opmerkingen:
Een reactie posten